sábado, 18 de xullo de 2015
venres, 10 de xullo de 2015
Non é certo que non se estea a recortar en Saúde Mental (Secuestro de recursos en Saúde Mental)
Hai menos dun mes, despois de denuncias públicas e mobilizacións
contra o seu plan, o Xerente da Área Sanitaria de Santiago
comprometeuse a non pechar camas de
hospitalización psiquiátrica na Unidade existente no Hospital
de Conxo e no resto do Complexo,
tal como tiña previsto para cumprir os
obxectivos da Consellería de Sanidade.
A día de hoxe, a pesares do prometido, estamos a asistir a unha
conduta dos responsables sanitarios en Compostela, protagonizada pola
Xerencia e pola Xefatura de Servizo de Psiquiatría, inaudita e
perigosa.
Efectivamente, aínda non se pecharon camas psiquiátricas,
mais séguense a limitar os ingresos psiquiátricos de
pacientes en descompensación aguda e estanse
a precipitar as altas, reducíndose temerariamente as estadías
hospitalarias. Dese xeito, paseniño, os executores de recortes van
reducindo a ocupación de camas e van podendo, así, prescindir de
persoal sanitario, un dos obxectivos que
perseguen.
E para facer todo isto están a concentrar selectivamente por
orde da Xerencia, e coa connivencia do
Xefe de Servizo, as hospitalizacións na Unidade de Conxo, que ían
pechar en xullo, enviando dende
Admisións todos os ingresos á mesma.
Nesa Unidade é xefe directo asistencial o actual Xefe de Servizo, e
nela é observable un patrón de altas en dente de serra, coma
se periodicamente se drenara bruscamente a Unidade, absolutamente
incompatíbel co patrón de altas psiquiátricas. Mentres a
outra Unidade de Hospitalización, a do Hospital Gil Casares, vai
quedando baleira, ao non ingresarse nela
pacientes. Velaí a estratexia a seguir para
diminuír ocupacións hospitalarias e cuestionar a necesidade de
recursos. Non se considera como prioritario as necesidades dos
pacientes.
A situación é esperpéntica: o límite de ocupación de camas está
predeterminado e fíxado moi por debaixo dos recursos existentes e
das necesidades da área asistencial, seguindo só obxectivos
xerenciais, de tal xeito que a pesar de dispoñer de camas, intentan
ocupar un número menor que as prazas libres, para que así se poidan
soportar os recortes de persoal sufridos. O resultado é a
eliminación de facto de recursos sanitarios
públicos, xa que non se ofrecen aos doentes.
O dano que se está a causar ás persoas con enfermidade mental é
grave: néganselle medios asistenciais que están ao seu servizo por
dereito, e expóñense a riscos graves para a súa saúde e a súa
vida, ao limitarlle a atención que necesitan; cárgase ás
familias coa obriga asistencial e de coidados que corresponde á
sanidade pública e que pagaron cos seus impostos. O dano que se está
a causar á sanidade pública é evidente ao impedir a eficacia
terapéutica que os profesionais co seu traballo poderían acadar.
Non é certo que quen nos goberna teña agora
maior sensibilidade social, como insisten en dicir. Non é certo que
pararan os recortes. Non é certo que non se estean a pechar máis
camas que as que dixeron. Non é certo que estean a respectar as
necesidades asistenciais das persoas. Só é certo que minten algo
mellor de como o facían hai un ano.
Este xeito de administrar e dirixir a sanidade pública, e moi en
particular a atención á saúde mental, debe rematar. Os
executores dos recortes deben marchar, e tod@s debemos prepararnos
para reparar o inxente dano que están a causar no público, no que é
de tod@s, e na saúde e dereitos d@s cidadáns. Mentres tanto non
imos deixar de denunciar os danos que a denegación da atención
sanitaria á que teñen dereito poida causar ás persoas afectadas
por enfermidade mental.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)